Jæja.

Þá eru jólin að baki og  blákaldur veruleikinn tekinn við.Og ég er býsna feginn.Ég er feginn  af því að ég veit ekki hvernig þetta hefði endað ef jólin hefðu orðið öllu lengri.Ég veit ekki hvort strákarnir hefðu tekið í mál að hífa mig um borð í fiskikari, eins og allt stefndi í að þyrfti að gera.Það að hífa menn svona um borð í fiskikari, er reyndar þekkt úr Íslandssögunni ,þó það sé auðvitað ekki til eftir breytni.

Ég er líka fegin að jólin eru að baki ,af því að þá hafði ég engan tíma  til að blogga, því ég var svo önnum kafin við að borða.

En  nú er  ég sem sagt farinn að strjúka véladótinu mínu aftur.Ég er nefnilega  svokallaður „Baadermaður".Það þýðir ekkert fyrir mig að neita því.Það er ekki hægt að leyna sumum hlutum ,þótt maður kysi helst að þeir færu ekki mjög hátt. Sem sagt,ég er maður fárra fingra ,eins og Gunni Ella orðar það.

 Á  gamla skipinu mínu sem ég var á í 17 ár, voru alltaf ríflega tuttugu „Baader" sérfræðingar og svo tveir hálfvitar, sem sáu um að reyna að keyra draslið.Þessir tveir hálfvitar voru kallaðir „Baadermenn" svo kjánalegt sem það nú er. Ég hef aldrei komist almennilega að því hvað þetta starfsheiti þýðir, en hef giskað á að það þýddi annað hvort sérhlífinn bjáni eða illa gefinn letihaugur .En þetta þarf alls ekki að vera rétt hjá mér .Ég er nefnilega hroðalega slakur í þýskunni.Þetta er nú meira svona tilfinning.

En ég held samt að ég hafi heyrt eða lesið einhverstaðar að Baadermenn séu líka fólk og þess vegna er ég bara sperrtur.Og ætla að trúa því alveg statt og stöðugt.Hvað sem tautar og raular.Enda erum við svo ótrúlega heppnir, að þetta baknag í „Baadermennina", þekkist bara alls ekki, á nýja skipinu mínu.

Ég held meira að segja  kannske ,að þetta um að við værum líka fólk, hafi verið í nýju sjálfshjálparbókinni hans Þorgríms Þráinssonar."Hvernig þú  gerir konuna þína hamingjusama".

Það renna nefnilega upp úr honum trikkin,um allt milli himins og jarðar ,alveg fyrirhafnarlaust.

Nefndu það og Þorgrímur veit það....Og ég er honum gríðarlega þakklátur.

Drottinn minn dýri,hvað frú Hjördís á eftir að verða happy í framtíðinni!

Ég er búinn að vera önnum kafinn maður síðustu daga.

Frómt frá sagt ,þá tjáði frú Hjördís mér það fyrir fjórum dögum síðan að ,að fyrst ég skyldi ég nú af öllu ,hengja upp jólaseríurnar,sem eru mjög margar ,að mínu mati , eða hafa ellegar verra af!

Og þegar ég spurði hana hvað hún meinti,þá brosti hún ískalt og sagði:

„Jólaseríurnar upp, eða ekkert......."

Nú finnst mér endilega, ég ekki  þurfa að útskýra neitt meir ,fyrir fullorðnum  og sæmilega vel gefnum mönnum ,hvað hún frú Hjördís átti við, enda geri ég það alls ekki,  nema hvað ég  auðvitað valdi, að gera það sem hún frú Hjördís bað mig að gera.

Þetta er auðvitað  allt spurning um að velja  meiri hagsmuni, fyrir minni....þannig er nú bara lífið í hnotskurn.Og ég valdi að sjálfsögðu að setja upp ,helvítis seríurnar ,þó að það tæki nokkra daga ,til þess að þá fá  kannske eitthvað miklu ,miklu, skemmtilegra  í staðinn.

Það breytir samt ekki því,að það verður erfiðara  og erfiðara  með hverjum deginum að skilja alla femínistana sem vilja jafnrétti  út í eitt,hvað sem það kostar.

Og nú spyr ég , einfaldur sjóari, sem elskar konuna  sína mjög mikið:  

Halló! 

Kolbrún Halldórs, myndirðu ekki fíla mig miklu betur , ef ég segði frú Hjördísi að hundskast til að hengja upp sínar jólaseríur sjálf?

Hey ,ég veit það nú einu sinni ,að það var  einu sinni kvenmannsverk að hengja upp jólaseríur!

En ,Kolbrún ,please, láttu mig heyra um það sem særir femínistann í þér!

Kv

Jonni!

Róbert Hafliðason er orðinn örlagavaldur í mínu lífi.Ég sagði frá því um daginn að hann hefði sagt að honum finndist nafnið mitt ljótt.Ég laug því að vísu upp á hann ,en hann hefði samt vel hafa getað sagt það ,miðað við hvernig hann horfir stundum á mig þegar ég kem upp í brú,nývaknaður.

Og af því að það er út af fyrir sig þekkt staðreynd ,að nývaknaður  togarasjómaður sem er löngu orðinn afi ,er sjaldnast skemmtilegur og aldrei neitt augnayndi , hef ég alveg skilið hvað þetta augnaráð þýðir.

Og nú sit ég hérna og blogga, alveg nýrakaður og það blæðir úr skurði á nefinu á mér  ,bara af því að skipstjórinn, spurði mig í morgun:

 „Ertu hættur að raka þig, mannskratti?"

 Og svo horfði  hann þannig á mig að hann var bara alveg merkilega líkur frú Hjördísi í framan, þegar hún ætlast til að ég hunskist strax í klippingu eða rakstur.Merkilega líkur henni ,miðað við það að þau eru alveg af sitt hvoru kyninu og mér finnst hún Didda mín miklu fallegri en hann.

Sturla og Frikki eru báðir einhvernvegin miklu prúðari menn og fara miklu fínna í þetta þegar þeim blöskrar útgangurinn á mér. Það er alveg sama hversu nývaknaður ég er,þeir eru ekkert nema  skilningurinn og  forðast að svo mikið sem nefna þetta.Og ég hef aldrei þurft að raka mig fyrir þá, til að halda plássinu mínu .

Og einmitt núna, lekur blóðið úr sárinu, á nefinu á mér.Og þetta er reglulega ljótt sár. Og ég er að velta því fyrir mér hvort ég ætti að fá Róbert til að sauma nokkur spor í þetta.Mér finnst einhvernvegin að það standi honum næst.

Og svo gæti ég líka best trúað því að ég fengi ör á nefið.Og ef  það var eitthvað sem mig vantaði alls ekki ,þá var það enn eitt ör ,á nefið.

Þessvegna er Róbert kannske orðinn örlagavaldur í lífi mínu.Hver veit nema þetta sé orðið tryggingamál eða jafnvel skaðabóta?

 „You can call me slow,but I‘m not stupid!"

Fyrir mjög löngu síðan, þegar að það voru ennþá milljónir hára í hausnum á mér og ég sá auðveldlega ofan á kollinn á fermingarbróðir mínum ,gat það hent ungan og öran mann að láta sig dreyma dagdrauma um framtíðina.Þetta voru dýrir draumar ,sem kostuðu ekki neitt og gerðu engum neitt til.

Og ef ég gætti þess vandlega að segja ekki afa mínum frá draumunum ,var ekki nokkur maður að gera athugasemdir við þessa drauma.Afi minn var nefnilega jarðbundinn og skynsamur maður ,sem fannst skynsamlegt að  trúa því statt og stöðugt  að himnarnir væru svona um það bil að hrynja í hausinn á manni  og óþarfi ,ef ekki beinlínis heimska, að gera sér miklar væntingar um að það kæmi  morgundagur.

En mér þótti mjög vænt um hann afa minn og hélt þessum draumum, þessvegna vandlega leyndum fyrir honum.

Þetta var sem sagt um það leyti sem  mig fór að líka að dreyma djarfa drauma .En bara í laumi.Drauma um að stelpan sem ég sá á tröppunum á Hótel Akureyri og varð seinna að frú Hjördísi,myndi einhver  tíma áreyta mig, kynferðislega.

Þetta voru svona  draumar um gæfu og gjörvileika í framtíðinni,peninga og völd og þarna var alveg ábyggilega líka draumurinn um að geta kannske einhvertíman spúlað í skiljara, þegar væri verið að dæla kolmunna.Og gera það almennilega.

Draumarnir hafa sumir ræst og aðrir ekki .Eins og gengur.

Ég hef aldrei eignast peninga og þaðan af síður öðlast völd.Kannske verður eina vegtyllan, sem presturinn sem jarðsyngur mig  getur notað í líkræðunni  ,fluguhnýtinganámskeiðið  sem ég fór á hjá Einari Long í gamla daga.

En sumir draumarnir rættust!

Frú Hjördís  byrjaði snemma að áreyta mig  svo ferlega kynferðislega að ég eignaðist 3 dætur sem eru allar betur gerðar en pabbi þeirra og miklu,miklu fallegri.Og afastrákarnir og eitt á leiðinni, hafa réttlætt allan bardagann.Margt hefur mér hlotnast í lífinu sem ég er þakklátur fyrir og stoltur af.

En.....

Það svíður og það brennur og það liggur á mér ,og það er sárt... einn draumurinn er dáinn og hann kemur aldrei aftur.Það veit ég nú.

Hjölli drap hann, þegar hann sagði mér bara mjög vingjarnlega,þar sem við stóðum saman upp á skiljara ,að ég myndi sennilega aldrei geta spúlað svo vel færi í skiljarann.

Þetta er víst spurning um gráður og halla og horn á spúlnum og einhver bölvuð eðlisfræði sem ég höndlaði ekki einu sinni í landsprófinu í den.

Ég átti bara aldrei séns!

Ég á tvo dóttursyni sem eru svo frískir og svo virkir, að ég er mjög stoltur af þeim.Þetta hafa þeir frá afa,hugsa ég stundum. Þeir  eru meira að segja svo frískir ,að stundum hef ég haldið því fram að þeir ,svona undir niðri og ómeðvitað, vilji drepa afa sinn.Í sumar þegar ég var aleinn að passa þá,af því að frú Hjördís nennti því ekki og fór bara í vinnuna í staðinn,setti ég þá ,upp á hjólin þeirra og spennti á þá hjálmana.Og af því að ég vil stundum vera skemmtilegur afi, sagði ég:

"Í dag höfum við gaman,saman kallarnir"!

Og af því því að ég er stundum mjög  ábyrgur afi ,setti ég  eina reglu,einfalda og skýra:

"Ekki hjóla niður á bryggju og ekki hjóla upp á veg"!

Þeir jánkuðu því og hjóluðu svo af stað,annar niður á bryggju og hinn upp á veg.Og af því að frú Hjördís hafði ekki nennt að passa þá fyrir dóttur sína og hafði farið í vinnuna sína í staðinn, var ég bíllaus.

Nú getur hver séð sjálfan sig í því ,að það að vera bíllaus um leið og maður viktar á annað hundrað kíló, er ekki nokkrum manni hollt ,við þessar aðstæður.Það getur verið mjög slæmt fyrir hjartað .Bara af því að, ef maður er á annað borð mjög ábyrgur afi ,þá grípur maður gamla hjólið, í svona tilfellum og hjólar af stað ,á ofsahraða.Fyrst ofan á bryggju og svo upp á veg.Á sama ofsahraðanum allan tímann.

Og þegar maður leggur sig í svona hættu og leggur svona hreinlega allt undir, svoleiðis að lífshlaupið þýtur allt fyrir hugskotssjónum á sekúndubrotum ,vegna ofsaaksturs á reiðhjóli, vill enginn maður heyra frá afkomendum sínum það sem ég mátti þola. Því þegar ég náði þeim seinni og var að reyna að jafna mig nógu mikið ,til að verða vitlaus, sagði strákskr..... bara:

Rosalega hjólar þú hægt, afi!